Formacja z Jantaru.
Formację z Jantaru tworzą łupki bitumiczne Dolnego Syluru (Dolny Landower). Ich średnia zawartość TOC w obrębie bloków koncesyjnych Żarnowiec i Wejherowo jest stosunkowo wysoka i wynosi ok. 3-5 % wg. W tym przypadku, podobnie jak dla łupków z Sasina, obserwuje się dominację kerogenu II typu, choć lokalnie podwyższony wskaźnik tlenowy powoduje obecność kerogenu o typie przejściowym pomiędzy II i III. Wysoka zawartość TOC oraz wysoka suma wskaźników RockEval S1 i S2 powodują, że osady te można klasyfikować jako skały macierzyste dobrej lub bardzo dobrej jakości.
Na obszarze bloków Żarnowiec i Wejherowo łupki landoweru posiadają miąższość brutto wynoszącą około 40-65 m. Formacja z Jantaru reprezentuje jedynie dolną część landoweru, mimo to miąższość netto interwałów bogatych w TOC w jej obrębie wynosi zależnie od lokalizacji 8-24 m. W obszarze omawianych bloków dojrzałość termiczna Formacji z Jantaru jest ekwiwalentem okna generowania ropy naftowej lub kondensatu. Wysoki wskaźnik nasycenia ropą, wynoszący zazwyczaj 100-200, wskazuje na potencjał występowania akumulacji łupkowej ropy naftowej.
Formacja z Jantaru charakteryzuje się kruchością od umiarkowanej do wysokiej. Jest ona stosunkowo bogata w minerały ilaste, których zawartość wynosi zwykle 45-60 %. Zawartość kwarcu zawiera się w zakresie 25-35 %, zaś zawartość węglanów nie przekracza 10 %.
W Basenie Bałtyckim wykonano dotychczas jedynie kilka testów produkcyjnych dla łupków formacji z Jantaru, zatem pozostają one dotąd słabo eksplorowane. W rejonie bloków Żarnowiec i Wejherowo formacja z Jantaru jest oddzielona od niżej ległej formacji z Sasina marglami, charakteryzującymi się niską zawartością TOC i miąższością zaledwie 6-10 m, zatem obie te formacje mogą być szczelinowane jednocześnie.
