Formacja z Piaśnicy.
Formację z Piaśnicy tworzą utwory wieku górnokambryjskiego i/lub dolnotremadockiego, które stanowią lateralny odpowiednik łupków ałunowych z południowozachodniej Skandynawii.
Przedmiotowe utwory cechują się bardzo wysoką zawartością substancji organicznej, zwykle w zakresie 5-12 % wg. Wraz z wysoką sumą parametrów RockEval S1 i S2 pozwala to klasyfikować te osady jako skały macierzyste o bardzo dobrej, czy wręcz doskonałej jakości. Charakteryzują się one ponadto obecnością II typu kerogenu, korzystnego dla powstawania akumulacji łupkowej ropy naftowej i gazu ziemnego.
W lądowym obszarze basenu, obecność bogatych w substancję organiczną łupków formacji z Piaśnicy ma ograniczony zasięg (do północnych stref obszaru lądowego); i rozciąga się ona głównie w obszarze bloków koncesyjnych Żarnowiec i Wejherowo, a także na zachód od tych koncesji. W obszarze ww. bloków koncesyjnych aktualnie udokumentowana maksymalna miąższość netto formacji z Piaśnicy wynosi 22 m. Na przeważającym obszarze bloków koncesyjnych dojrzałość termiczna łupków formacji z Piaśnicy zawiera się w zakresie odpowiadającym oknu ropnemu, oknu kondensatu i gazu mokrego.
Formację z Piaśnicy cechuje umiarkowana kruchość. Zawartość minerałów ilastych, kwarcu i węglanów zawiera się w zakresie odpowiednio 20-40 %, 20-30 % i 0-45 %. Niekiedy stwierdza się bardzo wysoką zawartość pirytu, sięgającą 30 %.
Dotychczas formacja z Piaśnicy była bardzo słabo eksplorowana pod kątem łupkowej ropy naftowej i gazu ziemnego. Wykonano w niej tylko jedno szczelinowanie w otworze pionowym oraz jeden otwór poziomy z wielokrotnym szczelinowaniem, w którym przeprowadzony test złożowy był niereprezentatywny z uwagi na rozległą awarię techniczną w otworze. W związku z powyższym potencjał tej formacji dla występowania złóż łupkowej ropy naftowej i gazu ziemnego obecnie wciąż pozostaje nieokreślony.
