Formacja z Sasina.
Formacja z Sasina to osady zdominowane przez iłowce wieku głównie karadockiego (Górny Ordowik), charakteryzujące się znaczącą oboczną zmiennością miąższości i stopnia wzbogacenia w substancję organiczną. Najwyższa miąższość netto interwałów bogatych w TOC w obrębie tej formacji obserwowana jest w północnej części bloków koncesyjnych Żarnowiec i Wejherowo, gdzie osiąga ona maksymalnie 36 m. Formacja ta może zatem być indywidualnym celem prac poszukiwawczych za łupkową ropą naftową i gazem ziemnym. W najbardziej perspektywicznej strefie dojrzałość termiczna formacja z Sasina odpowiada oknu generowania ropy naftowej i kondensatu.
W centralnej części basenu bałtyckiego, średnia zawartość substancji organicznej formacji z Sasina jest stosunkowo wysoka i wynosi 3-5.5 % wg. Charakteryzuje ją ponadto dominacja II typu kerogenu, korzystnego dla powstawania akumulacji łupkowej ropy naftowej i gazu ziemnego. Niekiedy jednak łupki te posiadają podwyższony wskaźnik tlenowy, co powoduje że ich kerogen może być klasyfikowany jako przejściowy, między typem II i III. Wysoka suma wskaźników RockEval S1 i S2, wraz z wysoką zawartością TOC, pozwalają klasyfikować te utwory jako dobrej jakości skałę macierzystą. Formację tą cechuje także wysoki wskaźnik nasycenia ropą, który w północnej części bloków Żarnowiec i Wejherowo przekracza 150-200. Wskazuje to na wysoki potencjał dla występowania akumulacji łupkowej ropy naftowej.
Formacja z Sasina charakteryzuje się kruchością umiarkowaną do wysokiej. W obszarze bloków Żarnowiec i Wejherowo zawartość w jej obrębie minerałów ilastych zawiera się w zakresie 30-50 %, podczas gdy zawartość kwarcu i węglanów wynosi odpowiednio 30-55 % i 5-10 %.
Większość testów złożowych prowadzonych w Basenie Bałtyckim na prospektach łupkowych wykonywana była dla formacji z Sasina. Najwyższy poziom testowego wydobycia (IP), uzyskanego z tej niekonwencjonalnej formacji zbiornikowej, wynosił 223 boe ekwiwalentu ropy naftowej dziennie. W obszarze bloków Żarnowiec i Wejherowo Formacja z Sasina jest oddzielona od wyżej ległej formacji z Jantaru przez ubogie w organikę margle o miąższości zaledwie 6-10 m. Powoduje to, że obie formacje mogą być szczelinowane jednocześnie.
